Rare vogels
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg hanneke
03 November 2012 | Suriname, Paramaribo
We zijn onze eerste dag hier in Palumeu goed doorgekomen. We hebben een tocht gemaakt op de rivier en zijn het dorp doorgelopen. De oorspronkelijke bewoners van dit land zijn de Indianen. Dus de echte Surinamer is een Indiaan, geen neger, hindoe of Chinees welke hier zijn gekomen door slavernij of als goedkope arbeidskracht. De indianen hier lijken op de indianen die je treft in Venezuela of Brazilië (aldus Jan). Zij spreken Surinaams met eigen dialect en Nederlands want dit krijgen zij allemaal op school. Nederlands is accentloos, niet zoals de negers met een dikke wwé.
Fotograferen mag maar niet overal en daar heeft Jan iets op verzonnen. Hij gebruikt het uitklapschermpje van zijn fototoestel en doet alsof hij foto's aan het bekijken is. Ondertussen lekker inzoomen en foto's maken. Handig.
De groep hebben we ook wat beter leren kennen. de als dikke Duitser ogende vogelaar heeft een jonge vrouw. Jan dacht dat ze niet helemaal goed was en dat hij zijn gehandicapte dochter mee had genomen. Maar het is zijn vrouw. Zo blijft hij in de vaderlijke leraren rol en zij het meisje want een beetje simpel lijkt ze wel. De andere vogelaars zijn een stel met de leeftijd van mijn ouders. Hij is bioloog en met pensioen, zij was lerares vroeger. (Overigens de dikkerd is ook bioloog). Zij reizen veel samen en vrijwillig helpt deze vogelaar nog met enige regelmaat andere biologen in Indonesië met onderzoek. Zijn vak is zijn hobby. Is gepromoveerd op de huismus. Grappig. Het leuke is dat hij prachtig kan vertellen over verschillende landen en zijn werk.
Dan hebben we nog Jo, de man uit Dublin. De eerste keer zagen we hem op het vliegveld. Geheel gekleed als avonturier (wat hij ook is) en gewapend met een MEGA camera. Foeilelijk, kale kop met een enorme schedel. Eigenlijk een soort anti held in tegenstelling tot onze J.I Joe. We hebben een ware Indiana Jones tussen ons, een held der helden met een westers accentje. Hij maakt in een handomdraai een handdoeken rekje voor hem en zijn vrouwtje, van hout uit het bos. Als we nog langer zouden zijn gebleven dan had hij waarschijnlijk een otter gevangen met zijn hand gemaakte speer. Zijn vriendin heeft is letselschade-jurist en de combinatie van hen in de wetenschap dat zij 27 jaar verkering hebben, dus niet samenwonen blijft opmerkelijk. Ach, verkering met een reiziger is ook niet alledaags.
In de na-middag verblijven we heerlijk voor ons huisje. Straks eten en verder rusten, bijkomen want morgenochtend staat een tocht met ontbijt op rots en jungle-wandeling op het programma. Vertrek 06:00u. pfff.
Fotograferen mag maar niet overal en daar heeft Jan iets op verzonnen. Hij gebruikt het uitklapschermpje van zijn fototoestel en doet alsof hij foto's aan het bekijken is. Ondertussen lekker inzoomen en foto's maken. Handig.
De groep hebben we ook wat beter leren kennen. de als dikke Duitser ogende vogelaar heeft een jonge vrouw. Jan dacht dat ze niet helemaal goed was en dat hij zijn gehandicapte dochter mee had genomen. Maar het is zijn vrouw. Zo blijft hij in de vaderlijke leraren rol en zij het meisje want een beetje simpel lijkt ze wel. De andere vogelaars zijn een stel met de leeftijd van mijn ouders. Hij is bioloog en met pensioen, zij was lerares vroeger. (Overigens de dikkerd is ook bioloog). Zij reizen veel samen en vrijwillig helpt deze vogelaar nog met enige regelmaat andere biologen in Indonesië met onderzoek. Zijn vak is zijn hobby. Is gepromoveerd op de huismus. Grappig. Het leuke is dat hij prachtig kan vertellen over verschillende landen en zijn werk.
Dan hebben we nog Jo, de man uit Dublin. De eerste keer zagen we hem op het vliegveld. Geheel gekleed als avonturier (wat hij ook is) en gewapend met een MEGA camera. Foeilelijk, kale kop met een enorme schedel. Eigenlijk een soort anti held in tegenstelling tot onze J.I Joe. We hebben een ware Indiana Jones tussen ons, een held der helden met een westers accentje. Hij maakt in een handomdraai een handdoeken rekje voor hem en zijn vrouwtje, van hout uit het bos. Als we nog langer zouden zijn gebleven dan had hij waarschijnlijk een otter gevangen met zijn hand gemaakte speer. Zijn vriendin heeft is letselschade-jurist en de combinatie van hen in de wetenschap dat zij 27 jaar verkering hebben, dus niet samenwonen blijft opmerkelijk. Ach, verkering met een reiziger is ook niet alledaags.
In de na-middag verblijven we heerlijk voor ons huisje. Straks eten en verder rusten, bijkomen want morgenochtend staat een tocht met ontbijt op rots en jungle-wandeling op het programma. Vertrek 06:00u. pfff.
-
05 November 2012 - 22:56
Teun:
ha han en jan
blijft mooi je verhalen te lezen en ook lastig want je hebt zelf meteen zin in het avontuur, om nog maar te zwijgen van het enorme avontuur van jan, de wereld
geniet lekker door van alles daar
h groeten aan beiden
teun -
05 November 2012 - 22:56
Teun:
ha han en jan
blijft mooi je verhalen te lezen en ook lastig want je hebt zelf meteen zin in het avontuur, om nog maar te zwijgen van het enorme avontuur van jan, de wereld
geniet lekker door van alles daar
h groeten aan beiden
teun -
07 November 2012 - 08:48
Judith Van Kuik:
Zit hier weer lekker bij het ontbijt je verhaal te lezen. Wat beleef jij veel daar zeg!
Grappig hoe je je reisgenoten omschrijft, ik heb er meteen beeld van....
Geniet van de mooie dingen in Suriname ,maar ook vooral van je eigen avonturier die nu lekker bij je is ;-)
Heel veel groetjes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
