De buitenvrouw en Aidskinderen in Suriname

Ik ontmoet Helen deze avond. Ik kwam haar tegen toen ik op de fiets door de plassen aan het fietsen was. Helen trof ik in het vliegtuig naar Suriname, een vrouw met pensioen en een bezige bij. Zo tref ik haar vanavond want ze neemt mij mee uit eten, voor de 2e keer want in het begin van mijn reis kwam ze mij ook al halen.

Nu ik iets langer in Suriname ben heb ik wel wat gewoonten onder de loep genomen en één er van is die Buitenvrouw.
Het is een algemeen begrip hier in Suriname maar zo open er over praten gebeurt ook niet echt. Veelal zijn het de mannen met geld die er een buitenvrouw op nahouden. Het brengt ook kosten met zich mee en zelfs voor huisvesting wordt in vele gevallen gezorgd. Een buitenvrouw heb je om mee te pronken, te flaneren en/of voor goeie sex. De buitenvrouw is ontstaan uit het tijdperk van de slavernij. Tijdens de slavernijperiode kwam een groot deel van de blanke plantage-eigenaren zonder vrouw naar de kolonie. De blanke mannen gingen relaties aan met hun slavinnen, de zogenoemde huishoudsters. Trouwen met de slavin was verboden. Maar ook als de blanke mannen wel een blanke echtgenoot in Suriname hadden, gingen zij ook vaak een relatie aan met een gekleurde vrouw.

Zo heeft meneer Bouterse ook één of meerdere buitenvrouwen en één er van heeft ten tijde van de decembermoorden verklaard dat hij bij haar in bed lag. Een buitenvrouw verschafte hem een Alibi. Niet dat hij hierdoor met de moorden weg kwam, hij is zeker verantwoordelijk hiervoor maar heeft willen doen voorkomen dat het een vluchtpoging was van de gevangen in plaats van het geven van een opdracht.

Zo blijkt Helen dus ook een buitenvrouw te zijn. Al 22 jaar is zij met een man die woonachtig is in Nederland en hier ook een verblijf heeft. Op mijn vraag of zijn vrouw in Nederland op de hoogte is gaf ze aan waarschijnlijk wel. Zij is van mening dat buitenvrouwen zich koest moeten houden en niet de binnenvrouw lastig moeten vallen uit jaloezie. Dit gebeurt nog wel eens zegt ze.
Ik zou het niet kunnen zeg ik, en verfoei het. Mannen die een vriendin er op na houden ken ik wel, overigens zonder dat de echtgenote op de hoogte is. Uit onderzoek is trouwens gebleken dat 1/3 van de Nederlandse vrouw en 1/2 van de Nederlandse man wel eens een buitenechtelijke affaire heeft gehad. Ik behoor ook tot die 1/3 hoor in de vroege relatie met mijn eerste man. Begin twintig, veel te jong om te binden. Ik zeg het ook tegen mijn dochters, geniet van het leven en leg je niet te vroeg vast. Zorg voor een vriendenkring! Maar goed........... ik dwaal af.

Een andere koppeling die ik wil maken is het buiten de deur neuken en Aids. Hier in Suriname is er veel verborgen Aids.
In de Caraïben zijn 240.000 mensen geïnfecteerd met het hiv-virus, in Latijns-Amerika gaat het om 2 miljoen mensen. Jaarlijks komen er in de Caraïben 20.000 nieuwe infecties bij, per jaar sterven daar 12.000 mensen aan aids. In Latijns-Amerika neemt het aantal geïnfecteerden met 170.000 toe, zeker 77.000 mensen sterven daar jaarlijks aan aids.
De Caraïben is, na Afrika, de regio met de hoogste hiv-prevalentie. Dat betekent dat het percentage van de bevolking dat is besmet met het hiv-virus daar het hoogste is.
Suriname en Guyana hebben het grootste aantal seropositieven per hoofd van de bevolking van Zuid Amerika. Eén van de gevolgen is dat in die landen veel kinderen seropositief geboren worden. Opvang is er voor hen nauwelijks, de meeste Aidskinderen worden genegeerd.
Taboe
De kinderen variëren in de leeftijd van 3 tot 11 jaar. Sommigen zijn in het ziekenhuis achtergelaten. "Moeders willen niet weten dat ze hiv-geïnfecteerd zijn. Zodra ze in het ziekenhuis komen, ontdekken ze dat ze geïnfecteerd zijn en dan willen ze niets meer met de kinderen te maken hebben. Het is toch een taboe, de familie mag niet weten dat ze besmet zijn." En zo gaat de besmetting gewoon door.
Er zijn een aantal kindertehuizen speciaal voor HIV kinderen. Het Parelhuis is er één van en zij leeft met name van donaties uit binnen en buitenland.
Het wegstoppen van aids, het wegstoppen van de kwikvervuiling, de a-sociale zorg voor mensen die leven bij de sociale dienst verdient geen schoonheidsprijs. Soms lijkt het wel of het hier dweilen is met de kraan open, ver open en geen instantie die daar echt aan wil werken. Dan blijft het toch een beetje een bedelcultuur en verkeerde mensen op verkeerde plaatsen in de politiek.