Fietsen tot je er letterlijk bij neervalt

We hebben het er al een paar dagen over maar vandaag is dan onze fietstocht eindelijk aangebroken. De tocht der tochten zal ons gaan brengen naar Nieuw Amsterdam, Voorburg en Alkmaar. De overtocht is per boot en de boot bereiken we door vanuit Paramaribo eerst een klein uur te fietsen naar Leonsberg.
Wij nemen ons elke dag voor om vroeg te vertrekken want de temperatuur is binnen een mum van tijd ver in de 30 graden. 7 uur zou de beste tijd zijn maar het is 9 uur als we uiteindelijk vertrekken. Eenmaal in Leonsberg slaan we onze eerste liter (cola) achterover en vertrekken na te zijn uitgerust, per korjaal naar Voorburg. Er kunnen 20 mensen in deze boot en dan kost een overtocht 1,25 SRD, hoe minder volk hoe meer SRD per persoon.
Met onze fiets vertrekken we vanuit Voorburg naar Nieuw Amsterdam. Een mooi plaatsje, hoofdstad van het district Commewijne en een plaats met geschiedenis. De plaats ligt aan de samenvloeiing van de Suriname en Commewijne rivier. Hier wonen overwegend Javanen en Hindoestanen.
Aan de kustlijn staan een aantal kanonnen uit de Tweede Wereldoorlog, gestald door de Amerikanen ter bescherming van de Suriname rivier tegen Duitse schepen.

Na een paar mooie foto´s vertrekken we, vol goede moed, via Marienburg naar Alkmaar. Het eerste plaatsje is niet veel en we besluiten om door te fietsen. Het is rond de 38 graden aan het worden en onze eerste stop is dan ook noodzakelijk geworden.
A. ik heb een boei van hier tot Tokio
B. Mijn lijf schreeuwt om vocht
Ik stop onderweg naar Alkmaar nog een keertje of wat onder een schaduwrijke boom en begin nadat we in Alkmaar zijn aangekomen langzamerhand genoeg te krijgen van de hitte. Zo is Alkmaar in Nederland een leuk plaatsje, zo is Alkmaar hier een lange doorgaande, van asfalt in klinkers te zijn overgegaande weg, waar langs de gehele route geen leuk restaurant te bekennen valt. Restaurant Jurgen is een afslag maar na een paar honderd meter over een zandpad besluiten we te keren.
We gaan terug na een volgende liter aan vocht te hebben genuttigd. Blij ben ik niet meer en doordat de pestkop ook nog eens blijft grappen en ik de slappe lach krijg lijken mijn benen pap te zijn geworden. Ik stop regelmatig en Jan duwt mij zelfs het laatste stukje (super lief) en dju wat ben ik blij als we bij de Korjaal aankomen. Dat we met zijn tweeën de volle mep moeten betalen nemen we maar voor lief. Wachten in de zon tot de Korjaal vol zou zijn kan tot in de avond duren, ja doei!
De Saoto soep die we eten in Leonsberg is super lekker. Zout vult het tekort aan en een liter water de rest. 7 uur later zijn we thuis. Kei kapot, super bruin, licht zonnesteekje. Een super maaltijd bij restaurant De waag met heerlijke wijn maakt de hele dag goed. Mens wat ben ik toch gelukkig.....