Een ochtendje POS-poli

Even een keer wat anders en dat is dan een ochtendje "Possen" op de poli. Pré operatieve screening dus.
Ik loop met met Alicia, zij is een anesthesie-medewerker en een verdomd goeie als je het mij vraagt. Zij en een collega van haar, zijn de enige die de thoracale en de cardio ok's draaien en dit betekent dat zij tot het einde van de ok moeten blijven. Er is geen aflos want die is er gewoonweg niet. Alicia draait lange dagen, heeft ook dienst voor de cardio in de weekenden en vrij zijn zou mooi zijn, maar dat gebeurt (te) weinig. Na de ochtend POS-poli kan zij wel naar huis.
Geen van haar collega's heeft interesse, zij kijken naar de lange dagen en niet naar het feit dat meerdere mensen dus minder lange dagen maken. Ze haken massaal af.
Alicia heeft 2 maanden meegelopen in het Amphia en zo haar training voor de cardio gehad. Hier in het ziekenhuis prikt zij zelf de centrale lijnen, arterielijnen en is in staat om ook een ruggenprik te zetten. Waarom ook niet, denk ik.

Op de poli zien we heel veel mensen, allerlei afkomsten en pluimage. Een vrouw van 135 kilo komt voor een onderzoek in narcose. Ze was al eerder geweest maar moest afvallen. Haar bloeddruk is nog redelijk en suiker heeft ze niet. wel slikt ze metformine, een medicijn tegen hoge bloedsuikers. Ze heeft deze gekregen om af te vallen. Ik ken het maar weet ook dat het een fabeltje is. Mensen kunnen hiervan afvallen maar er hoort controle te zijn en zeker een aanpassing van een levenswijze. Tis trouwens gevaarlijk want je kunt er een suïcide mee plegen. Metformine slaat de suiker in de spieren op, dus bloedsuiker daalt maar de insuline aanmaak blijft hetzelfde. Ook zorgt het voor minder opname van suikers in de darmen maar ook voor minder opname van de broodnodige voedingsstoffen en vitamines.
Bewegen schatje! Met die heupen schudden. Maar dat kan ze niet want haar knieën doen pijn. Nadat we haar gegevens in kaart hebben gebracht moet de vrouw nog bij de anesthesioloog langs. Of hij haar gaat goedkeuren? Er is geen overleg tussen Alice en de arts. Ik zou het melden want narcose bij een over de top Surinaamse, die met haar benen in de steunen moet.... woeha, soort van diepzee duik.

Ouderen komen hier vaak laat naar de arts, ouderen met minder geld. Het is zelfs zo dat de ziekenfonds of verzekering medische zorg vergoed tot het 70e levensjaar. Daarna moeten mensen dit zelf betalen, of hun kinderen. Ze gaan dus minder snel naar de huisarts met als gevolg dat de mogelijke ziekte in een verder stadium is en de kans op overleven veel kleiner is.
Complicaties komen hier trouwens meer voor! Of het door de verminderde hygiëne alleen komt? Tel daar bij op dat de IC onder bezet is en dat de kennis van de verpleegkundigen mogelijk wat schort, er minder duurdere medicijnen zijn dan in Nederland etc, etc. Van de thoracale ok's en de cardio zijn de patiënten die ik heb gezien allen overleden. Ondanks de inzet van prof, dr. Versteeg uit het LUMC.

In de middag heb ik zin om te shoppen, dat helpt want daar wordt ik vrolijk van. Het plan is om voor de meiden slippers te kopen en de jongens een shirt. Ik neem mij elke keer voor om niets te halen maar als mijn zoon na zijn reis een fles Amaretto voor me meeneemt dan kan ik niet achter blijven. Ik koop een nieuwe levi's voor 45E.
Ik koop natuurlijk zelf ook nog slippers, heb ik ECHT nog nodig want schoenen heb je als vrouw NOOIT genoeg!
Morgen ga ik de echte toerist uithangen want ik ga dolfijnen spotten. Lekker varen in de na-middag en opzoek naar de dolfijnen met hun roze buikjes. Chillen en dan nog maar 1 dag en dan komt mijn man aan op J. Pengel. Hij schrijft super lieve berichtjes en het kan hem nu niet snel genoeg gaan.
Of de extra 5 kilo van mij zal opvallen weet ik niet maar (spreek uit op zijn surinaams) Jonge, ik ben in Suriname weet je en hardlopen is hier gewoon gevaarlijk, ga je dood van in die hitte man, echt waar hoor;-)