zwemmen en lopen met een faciitis plantaris

Dat slenteren op slippers is niet helemaal zonder gevolgen. Ik had het al een beetje de afgelopen dagen. in de holte van mijn voet en het begin van de hak stak het soms en gisteren, na een wandeltocht met Bernadien kon ik toch echt ff niet meer op mijn voetje staan.
Het was een hele warme dag d.w.z de zon schijnt dan volop en afkoelen is lastig.
Bernadien kwam hierheen op de fiets, het bessie van 64 trotseerde de warme zon maar éénmaal hier aangekomen, een liter koud water achterovergeslagen gingen we in mijn slaapkamer bijkletsen. Airco aan en rebbelen maar.
Ze wilde aanvankelijk die koele kamer niet meer uit maar bij het aanbod van verse lychee met kersendrank lukte het mij.
Het lychee is hier niet zoals ik het ken, de schil is glad en groen maar het is heerlijk. Ook de uit de kluiten gewassen grapefruit, pompelmoes genaamd is heerlijk. Het is wat droger en je het schillen kost je een kwartier maar "dan hedde ok wa".

Op het programma staat zwemmen en Bernadien moet zwemmen. In al die maanden dat ze hier is heeft ze nog niet één keer gezwommen. Ik trakteer omdat ze mij veel heeft geholpen. We besluiten om een duur hotel te kiezen maar we vallen achterover van de prijs...........en dat voor een uurtje. Nee we lopen verder naar mijn eigen stek, ZIN heet het en dit is open tot in de avond. Ik voel mijn voet, loop niet snel want ik kan al slenteren en ben blij als we aan het zwembad liggen.
Als we aan het kletsen zijn over haar nieuwe liefde en de onzekerheid wat dit met zich meebrengt, komt er een Nederlandse vrouw op ons af. Ze is hier met een vriend voor een aantal weken en wil graag weten of we informatie kunnen geven over trips. Nu heeft Bernadien al een aantal tripjes gemaakt en ben ik vanaf mijn aankomst prijzen aan het vergelijken. ik wil graag naar Kasi Kasima, de tocht der tochten en raad het haar dan ook aan. Maar echt helpen kan ik haar nog niet. Ze vraagt of we hier op vakantie zijn en hierdoor ontstaat een gesprek over mijn werk, het verblijf van Bernadien en wat blijkt haar werken in de psychiatrie in hetzelfde ziekenhuis waar ik ooit mijn opleiding deed. wereld is klein!
We zwemmen in het warme water en eten een heerlijke hamburger en frikandel met friet. Na twee weken nasi, bami, oker, kousenband is het heerlijk. In het donker lopen we naar huis. Alleen had ik er niet graag gelopen maar met zijn tweetjes is het goed te doen. Het straatje waar we lopen staat in de avond bekend als hoerenbuurt maar er is geen hoertje te bekennen. Wel wat dronken supporters want er was een voetbalwedstrijd die avond.
Het lopen is een beetje sukkelen en éénmaal thuis en na Bernadien te hebben uitgezwaaid, ga ik zitten. Non de pie, ik heb last.
De volgende ochtend kan ik niet eens op mijn voet staan dus ik blijf thuis. Hielspoor? Ik zoek op internet en idd alle klachten lijken te kloppen zij het dat een hielspoor de verkalking is na een onsteking en dit dus een heuse fasiitis plantaris lijkt. Dus naar de apotheek op de fiets, voltaren-gel en brufen. Parbo pilsje in de vroege avond en ik kan er weer tegen. Morgen weer naar mijn werk. Dagje rusten heeft lang genoeg geduurd. Niets voor mij dat stil zitten.

De brand:
Vandaag rook ik ook de gehele dag een brandlucht. Hier in Suriname is het heel gewoon dat je afval in je tuin verbrandt maar de hele dag zo'n walm, blèh. Blijkt dat er in het centrum een groot gebouw in de fik staat. De zoveelste. In mijn straat zijn er ook twee huizen de hens in gegaan. Surinamers geven direct junkies de schuld..... of dit zo is weet ik niet. Zo maar even naar het journaal kijken.