Op bezoek bij Derek en Jenny

Ik wist het al bij het opstaan, het zou vandaag een hete dag worden. Ik ga niet veel doen omdat we in de middag naar familie vertrekken in Saramacca. Zij wonen aan de Saramaccarivier midden in de jungle. Dus eten, veel vocht drinken en luieren in de hangmat lijkt mij een prima plan. Roken heb ik opgegeven en de alcohol mag ook even de kast in. Ik heb en rode keel met witte plekjes. Als verpleegkundige denk ik natuurlijk aan de meest vreselijke symptomen en aan keelkanker in een beginstadium in plaats van een keelontsteking maar daardoor wel voldoende motivatie om het roken eens te
laten.
Derek en Jenny wonen dus in een prachtig gebied. Ik heb er al veel verhalen van gehoord maar vandaag ga ik het met mijn eigen ogen aanschouwen. Deze mensen zijn goed voorzienen genieten van hun pensioen. Altijd in Nederland gewoond maar Derek wilde heel graag terug. Het is zelfs zo dat in de tijd van de kinderen zij Suriname meden omdat ze wisten dat Derek,éénmaal voet op Surinaamse bodem meteen de eerste , de beste makelaar zou zoeken en met geen stok meer het land zou uitkomen. Ze gaan regelmatig naar hun kinderen in Nederland en Jenny verblijft er regelmatig enkele maanden.

Onderweg naar Saramacca, moeders heeft haar mooiste oorbellen en ketting om is het opletten geblazen. Het eerste stuk heeft prima asfalt maar even later zijn er gaten waar je echt mee over de kop kunt gaan. Het komt door de zware vrachtwagens en natuurlijk de ondergrond. Dit is van klei, zacht en dus met zware belasting er op erg verzakkingsgevoelig. Net zoals bij vrouwen die een te zware bevalling hebben gehad, de hele boel gaat dan niet over de kop maar komt gewoon naar beneden..
Als we aankomen staat het hek al open. We rijden de oprijlaan op die voorzien zijn van palmbomen, er is een eigen orchideeën kwekerijtje, een tuin met bananen, sinaasappels, advocado's en zelfs broccoli en bloemkool. 2 honden waken op het terrein. Het zijn kleine joekeltjes maar zij zijn in staat om een aap te doden. Het huis is, zoals zoveel huizen omgeven door tralies. Het is niet mooi maar het moet, deze menen zijn ook regelmatig in Nederland. Er staat ook een huisje aan het begin, je mag er wonen met gratis gas en licht. Als je voor de tuin zorgt en mee helpt in het huishouden. Iets voor Jan en mij?!

Het is er prachtig en als het gaat regenen en onweren zeker zo mooi. Je hoort er allerlei geluiden en als het stopt met regenen hoor ik ineens een enorm lawaai uit de bossen komen. Het blijken brulapen te zijn en ik maak een filmpje in de hoop het geluid op te kunnen nemen.Plaatsen kan ik het filmpje niet direct omdat het internet erg traag is. Maar ik heb mooie foto's van het huis en de bloemen. Mijn vader zal het prachtig vinden en misschien moet ik hem toch eens meenemen naar dit soort landen.
we gaan buiten op de veranda zitten, aan de Saramaccarivier. Het is eb. Door de openverbinding met de zee is er eb en vloed. Het water is zoet maar even verderop is het nog brak. Er leven allerlei vissen, allaconda's, slangen, kreeftjes, van die kleine nijlpaardjes. Als je over het grasloopt moet je ook naar beneden kijken en om je heen. Er zijn veel giftige slangen en meestal zijn ze banger voor jou maar een enkeling is brutaal en zal aanvallen.

Ik ben erg goed terecht gekomen in Suriname, ik heb een familie waar ik ben opgenomen die mij van alles laten zien. Morgen gaan we naar Overbridge, lekker aan het water chillen man. Overmorgen beginnen de dagen van werken. Niet teveel hoor want ik wil vooral veel genieten!!!